വ്യായാമത്തിലൂടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ഫലം എങ്ങനെ നിരീക്ഷിക്കാം?

ഔട്ട്ഡോർ സ്പോർട്സ് ആകട്ടെ, സൈക്ലിംഗ് ആകട്ടെ, പർവതാരോഹണം ആകട്ടെ, വിനോദ സ്പോർട്സ് ആകട്ടെ, ഓരോന്നിനും അതിന്റേതായ ആകർഷണീയതയുണ്ട്, ഒരേ സമയം നമ്മെ വിയർക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ജീവിതത്തിന്റെ ഭംഗി അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യും.

വ്യത്യസ്ത ഹൃദയമിടിപ്പ് ഇടവേളകളുടെ പങ്ക്

വ്യായാമ വേളയിൽ, വ്യത്യസ്ത ഹൃദയമിടിപ്പ് അനുസരിച്ച്, നമുക്ക് ഒന്നിലധികം ഹൃദയമിടിപ്പ് ഇടവേളകളായി വിഭജിക്കാം, ഓരോ ഇടവേളയും വ്യത്യസ്ത പരിശീലന ഫലങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു.

ലഘു വ്യായാമം (പരമാവധി ഹൃദയമിടിപ്പ് 50-60%): നടത്തം അല്ലെങ്കിൽ സൈക്ലിംഗ് പോലുള്ള കുറഞ്ഞ തീവ്രതയുള്ള വ്യായാമങ്ങൾക്ക് ഈ ശ്രേണി സാധാരണയായി അനുയോജ്യമാണ്, ഇത് രക്തചംക്രമണം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും, അടിസ്ഥാന മെറ്റബോളിസം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും, ശാരീരിക അവസ്ഥ പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിനും സഹായിക്കുന്നു.

മിതമായ തീവ്രതയുള്ള വ്യായാമം (60-70% പരമാവധി ഹൃദയമിടിപ്പ്): ജോഗിംഗ്, സൈക്ലിംഗ് തുടങ്ങിയ മിതമായ തീവ്രതയുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്ന എയറോബിക് വ്യായാമത്തിന് ഏറ്റവും മികച്ച ഹൃദയമിടിപ്പ് ശ്രേണിയാണിത്. ഇത് ഹൃദയത്തിന്റെയും ശ്വാസകോശത്തിന്റെയും പ്രവർത്തനം മെച്ചപ്പെടുത്താനും, സഹിഷ്ണുത വർദ്ധിപ്പിക്കാനും, കൊഴുപ്പ് കത്തിച്ചുകളയാനും സഹായിക്കുന്നു.

ഉയർന്ന തീവ്രതയുള്ള വ്യായാമം (പരമാവധി ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ 70-80%): ഇടവേള പരിശീലനം അല്ലെങ്കിൽ സ്പ്രിന്റ് ഓട്ടം പോലുള്ള ഈ ശ്രേണിയിൽ നടത്തുന്ന വ്യായാമം കാർഡിയോസ്പിറേറ്ററി സഹിഷ്ണുത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനും, മെറ്റബോളിസം ത്വരിതപ്പെടുത്തുന്നതിനും, മൊത്തത്തിലുള്ള അത്‌ലറ്റിക് പ്രകടനം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും സഹായിക്കുന്നു.

അമിത ശക്തി (90-100% പരമാവധി ഹൃദയമിടിപ്പ്): പ്രധാനമായും HIIT പോലുള്ള ഉയർന്ന തീവ്രതയുള്ള പരിശീലനത്തിന്റെ ഹ്രസ്വകാല കാലയളവുകളിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. വ്യായാമത്തിന്റെ ഈ തീവ്രത വേഗത്തിൽ അനെയറോബിക് എൻഡുറൻസ് മെച്ചപ്പെടുത്തും, പക്ഷേ അമിത ക്ഷീണമോ പരിക്കോ ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ ഈ ശ്രേണിയിൽ ദീർഘനേരം നിലനിർത്തുന്നത് ഒഴിവാക്കണം.